ΜΙΑ ΔΗΛΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗ
Ορισμός Γεωμηχανικής: η σκόπιμη μεγάλης κλίμακας επέμβαση στις λειτουργίες του πλανήτη. Τα προτεινόμενα σχέδια γεωμηχανικής παρουσιάζονται ως μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν ψεκασμό των ανωτέρων στρωμάτων της ατμόσφαιρας με θειούχες ενώσεις (αυτό αποκαλείται «Διαχείριση της Ηλιακής Ακτινοβολίας»), γονιμοποίηση των ωκεανών και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα μέσα στη γη.
———————
Πάνω από ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη, εδώ και χρόνια, στην πραγματικότητα εδώ και δεκαετίες τώρα, έχουν παρατηρηθεί αεροσκάφη να πετούν σε μεγάλο ύψος και να …….ψεκάζουν. Τουλάχιστον έτσι φαίνεται σε αμέτρητους ενδιαφερόμενους πολίτες, βουλευτές, επιστήμονες, στρατιωτικούς, οι οποίοι στη συνέχεια έχουν προσπαθήσει να θέσουν το ζήτημα του «τι συμβαίνει». Ως απάντηση λαμβάνουν, επίσημα και ανεπίσημα, περιγραφές των ουρών συμπύκνωσης των αεροσκαφών και τις ιδιότητές τους. Γίνεται πολύ γρήγορα σαφές από τις συνδιαλλαγές με τις αρχές – παντού – ότι οι πολίτες απαιτείται σήμερα να πιστεύουν ότι αυτό που βλέπουν στον ουρανό είναι η παραδοσιακή ακούσια – και κατά πάσα πιθανότητα μη επιθυμητή – ρύπανση που πάντα σχετιζόταν με το αεροπορικό ταξίδι με jet. Δεν είναι κάποιο είδος σκόπιμου ψεκασμού. Αν θέλουν οι πολίτες να πιστεύουν ότι «ψεκάζονται», το βάρος της απόδειξης τους βαρύνει τους ίδιους, (επειδή αυτοί είναι που προβάλλουν «τον ισχυρισμό»).
Όλα αυτά αλλάζουν όταν ένας νέος παράγοντας εισάγεται: Μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων που αποσκοπεί στην εξασφάλιση της αποδοχής της “γεωμηχανικής” (και ειδικότερα της « διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας») από το κοινό. Για παράδειγμα:
1. http://harvardmagazine.com/2013/07/buffering–the–sun # article-εικόνων (David Keith)
2. http://www.geoengineering.ox.ac.uk/oxford–principles/principles/
3. http://www.ies.be/files/20130628%20geoengineering%20governance%20-%20ies%20policy%20forum.pdf
(τα παραδείγματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν κατά βούληση)
Σύμφωνα με την αρχή της προφύλαξης, σε τέτοιες εκστρατείες δημοσίων σχέσεων, όλα τα βάρη της απόδειξης εναπόκεινται σε εκείνους που αναζητούν υποστήριξη για τις προτεινόμενες νέες πρακτικές. Όσοι επιθυμούν την αποδοχή της «διαχείρησης ηλιακής ακτινοβολίας» από το κοινό έχουν υποχρέωση να δώσουν αξιόπιστες πληροφορίες και να αποδείξουν ότι είναι όντως αξιόπιστες. H συνέντευξη που είχε δώσει ο David Keith στον τηλεπαρουσιαστή Stephen Colbert δεν μπορεί παρά να έχει εντείνει την πίεση για διαφάνεια.
Το βάρος της απόδειξης το φέρουν, συνεπώς, οι DavidKeiths, οι KenCaldeiras, τα προγράμματα Geoengineeering της Οξφόρδης, κλπ. κλπ. κλπ. για να πείσουν ότι δεν ψεύδονται ή αναπαράγουν παραπληροφόρηση, όταν λένε ότι «η έρευνα για την γεωμηχανική είναι σε πολύ πρώιμο στάδιο», όταν ισχυρίζονται ή υπονοούν δηλαδή ότι η γεωμηχανική, και συγκεκριμένα τα προγράμματα διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας – τα οποία ενδεχομένως να εξυπηρετούν και άλλους αδήλωτους σκοπούς – είναι απλά μια πρόταση και δεν είναι μια ιστορικά πρωτοφανής πραγματικότητα, τεράστια σε μέγεθος, σε πλήρη και παγκόσμια κλίμακα εφαρμογή.
Επειδή οι υποστηρικτές της γεωμηχανικής, και όχι το κοινό, είναι αυτοί οι οποίοι ξεκίνησαν αυτή τη συγκεκριμένη κουβέντα, οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουν τα εξής:
1) Κάθε πρόσωπο ή οργανισμός που επιδιώκει τη συμμετοχή του κοινού σε μια συζήτηση σχετικά με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των μεθόδων της γεωμηχανικής, όπως η διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας, ή η παγκόσμια διασπορά του φωτός που αντανακλούν σωματίδια στην ατμόσφαιρα για να μειωθεί το επίπεδο του ηλιακού φωτός που φτάνει στη γη, θα πρέπει να είναι υποχρεωμένο να δεχθεί ότι η εν λόγω δραστηριότητα είναι ήδη σε παγκόσμια εφαρμογή, ή να αποδείξουν ότι δεν είναι. Εκούσια ψευδείς δηλώσεις σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να είναι ποινικό αδίκημα, που να τιμωρείται με φυλάκιση.
2) Κανένα πρόσωπο ή οργανισμός που συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο με ισχυρισμούς ή υπαινιγμούς ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη / κλιματική αλλαγή δεν έχει ανθρωπογενή χαρακτήρα δεν θα πρέπει να νομιμοποιείται να υποστηρίξει μεθόδους γεωμηχανικής ως μέσο για την αντιμετώπιση της ανθρωπογενούς αλλαγής του κλίματος / την υπερθέρμανση του πλανήτη.
3) Η εφαρμογή της Σύμβασης ENMOD αποτελεί προϋπόθεση για οποιαδήποτε προσπάθεια να εξασφαλιστεί η «κοινωνική αποδοχή» για οποιαδήποτε μορφή της γεωμηχανικής.
4) Η εκτέλεση της σύμβασης του Aarhus αποτελεί προϋπόθεση για οποιαδήποτε προσπάθεια να εξασφαλιστεί η «κοινωνική αποδοχή» για οποιαδήποτε μορφή της γεωμηχανικής.
5) Κανένα άτομο ή οργάνωση που εμπλέκεται με οποιοδήποτε τρόπο με την παραγωγή προβλημάτων για τα οποία η γεωμηχανική έχει προβληθεί ως «λύση» δεν θα πρέπει να δικαιούνται να απασχολούνται στην υλοποίηση κανενός προγράμματος γεωμηχανικής.
6) Δεν είναι ανεκτή η μη-εφαρμογή του μορατόριουμ για τη γεωμηχανική που ψηφίστηκε το 2010 στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας, στη συνάντηση του ΟΗΕ για τη Βιοποικιλότητα.
7) Ποινικές κυρώσεις θα πρέπει να επιβληθούν για τις παραβιάσεις των διατάξεων των συμβάσεων ENMOD και AARHUS.
8) Πρέπει να δημιουργηθεί ένα διεθνές δικαστήριο για εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος,. Θα πρέπει να έχει την εξουσία να επιβάλλει κυρώσεις για τα αδικήματα των ανωτέρω σημείων 1) και 2), εκτός από τα άλλα αναγνωρισμένα ήδη περιβαλλοντικά εγκλήματα.
9) O ισχυρισμός των «γεωμηχανικών» ότι «αποβλέπουν στην νομιμοποίηση μέσω της συμμετοχής του κοινού και της διαφάνειας» στερείται κάθε πειστικότητας στο βαθμό που λείπει πιστευτή ανταπόκριση στις παρούσες θέσεις.
Η οργάνωση πολιτών “Skyguards” οργάνωσε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στις 8 και 9 του Απριλίου 2013, ένα συνέδριο για το θέμα της γεωμηχανικής και των παράνομων αεροψεκασμών και παρουσίασε μια επίσημη αίτηση για ανεξάρτητη έρευνα των γεγονότων που αναφέρθηκαν σε αυτό.
http://www.guardacielos.org/?lang=EN
Η Σύμβαση ENMOD
Σύμβαση για την απαγόρευση χρήσης τεχνικών τροποποίησης του περιβάλλοντος για στρατιωτικούς σκοπούς ή άλλες εχθρικές χρήσεις
Η σύμβαση για την απαγόρευση της χρήσης τεχνικών τροποποίησης του περιβάλλοντος για στρατιωτικούς σκοπούς ή οποιεσδήποτε άλλες εχθρικές χρήσεις ή Σύμβαση ENMOD είναι μια διεθνής συνθήκη για την απαγόρευση της χρήσης των τεχνικών της περιβαλλοντικής αλλαγής, για στρατιωτικούς ή άλλους εχθρικούς σκοπούς. Η Σύμβαση υιοθετήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1976 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, που άνοιξε για υπογραφή στις18 Μάη 1977 στη Γενεύη. Τέθηκε σε ισχύ στις 5 Οκτωβρίου του 1978. 74 χώρες είναι συμβαλλόμενα μέρη ή έχουν υπογράψει.
Θεματοφύλακας της παρούσας σύμβασης, η οποία αποτελείται από δέκα άρθρα και ένα παράρτημα σχετικό με τη Συμβουλευτική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων, είναι ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών
Η Σύμβαση του AARHUS
Η Σύμβαση της Οικονομικής Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για την Ευρώπη (UNECE) για την πρόσβαση σε πληροφορίες, τη συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων και την πρόσβαση στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα εγκρίθηκε στις 25 Ιουνίου 1998 στην πόλη της Δανίας Aarhus (Ώρχους) κατά την τέταρτη υπουργική διάσκεψη, ως μέρος της διαδικασίας «Περιβάλλον για την Ευρώπη». Τέθηκε σε ισχύ στις 30 Οκτωβρίου 2001. (Για τις πρόσφατες ημερομηνίες έως και την follow-up διαδικασία παρακαλώ ρίξτε μια ματιά στο διαδικτυακό ιστότοπο της σύμβασης UNECE).
Η Σύμβαση του Aarhus ορίζει μια σειρά δικαιωμάτων των πολιτών (άτομα και ενώσεις τους), σε σχέση με το περιβάλλον. Τα συμβαλλόμενα μέρη της Σύμβαση; απαιτείται να θεσπίσουν τους απαραίτητους νόμους ώστε οι δημόσιες αρχές (σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο) να συμβάλουν ώστε τα εν λόγω δικαιώματα να είναι εφαρμόσιμα. Η σύμβαση προβλέπει:
-
Το δικαίωμα του καθενός να λαμβάνει τις περιβαλλοντικές πληροφορίες που κατέχουν οι δημόσιες αρχές (“πρόσβαση σε περιβαλλοντικές πληροφορίες”). Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του περιβάλλοντος, αλλά και τις πολιτικές και τα μέτρα που λαμβάνονται, ή για την κατάσταση της ανθρώπινης υγείας και ασφάλειας, όπου αυτό μπορεί να επηρεαστεί από την κατάσταση τουπεριβάλλοντος. Οι αιτούντες δικαιούνται να λάβουν αυτές τις πληροφορίες εντός ενός μηνός από αίτηση τους και χωρίς να χρειάζεται να πουν γιατί το απαιτούν.
-
Επιπλέον, οι δημόσιες αρχές υποχρεούνται, σύμφωνα με τη σύμβαση, να διαδίδουν ενεργά περιβαλλοντικές πληροφορίες που έχουν στην κατοχή τους.
-
Το δικαίωμα συμμετοχής στη λήψη περιβαλλοντικών αποφάσεων. Οι ρυθμίσεις πρέπει να γίνονται από τις δημόσιες αρχές για να μπορέσει το κοινό που επηρεάζεται και οι περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις να σχολιάσουν. Για παράδειγμα, οι προτάσεις για έργα που επηρεάζουν το περιβάλλον, ή σχέδια και προγράμματα που αφορούν το περιβάλλον. Οι παρατηρήσεις αυτές πρέπει να ληφθούν δεόντως υπόψη στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, και πρέπει να παρέχονται πληροφορίες σχετικά με τις τελικές αποφάσεις και αιτιολόγησή τους («συμμετοχή του κοινού στη λήψη αποφάσεων για περιβαλλοντικά”).
-
Το δικαίωμα αναθεώρησης των διαδικασιών για την αμφισβήτηση αποφάσεων δημόσιων φορέων που έχουν γίνει χωρίς να τηρούνται τα δύο προαναφερθέντα δικαιώματα ή του περιβαλλοντικού δικαίου σε γενικές γραμμές («πρόσβαση στη δικαιοσύνη»).
Ναγκόγια Ιαπωνίας – Μορατόριουμ για τη Γεωμηχανική
http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=580996
Tο μορατόριουμ για τη γεωμηχανική ψηφίστηκε από 193 κράτη στη συνάντηση του ΟΗΕ για τη Βιοποικιλότητα που πραγματοποιήθηκε στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας τον Οκτώβριο του 2010. Σύμφωνα με εκπρόσωπο της ομάδας ETC που συμμετείχε στη συνάντηση και προώθησε το μορατόριουμ «οποιαδήποτε ιδιωτικά ή δημόσια πειράματα με στόχο τη χειραγώγηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, θα παραβιάζουν το μορατόριουμ.»
Επισημαίνεται ότι οι σημερινοί υπέρμαχοι των προτάσεων γεωμηχανικής που την προτείνουν ως λύση για την υπερθέρμανση του πλανήτη, είναι οι ίδιες εταιρίες και τα ίδια άτομα που μέχρι τώρα αρνούνταν την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή.
Η ομόφωνη συμφωνία ζητά από τις κυβερνήσεις να εγγυηθούν ότι δεν θα εφαρμόζονται δράσεις γεωμηχανικής μέχρις ότου αποτιμηθεί η διακινδύνευση για το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα, όπως και οι σχετικές κοινωνικές πολιτιστικές και οικονομικές επιπτώσεις.